Taurus
(Spiraea
L.) - Rodzaj krzewów należących do rodziny różowatych. Zawiera od 80 do 100 gatunków. Występują na półkuli północnej w strefie chłodnej i umiarkowanej. W Polsce występują 3 gatunki, natomiast wiele innych może być uprawianych jako rośliny ozdobne.
Taverna białokwiatowa - Spiraea Albiflora. Jest to również jeden z najmniejszych faworytów. Wytwarza gęste, rozgałęzione i obficie ulistnione krzewy, które osiągają około 0,5 m wysokości. Liście są duże i przypominają przydrożne wierzby. Kwiaty są małe, białe, z długimi pręcikami. Zebrane są w gęste, puszyste kwiatostany. Występują również odmiany różowe i karminowe. Kwitną one w lipcu. Ta miniaturowa tawuła świetnie sprawdza się w małych ogrodach. Można z niej tworzyć niskie, niestrzyżone żywopłoty dzielące ogród na różne części. Nie ma specjalnych wymagań glebowych i wytrzymuje średnie mrozy. Ponieważ ich kwiaty osadzone są na pędach tegorocznych, cztery omawiane tawuły przycinamy jako krzewy w grupie I. Oznacza to, że nawet jeśli pędy przemarzną, nie trzeba ich ciąć. Krzewy, które zostały przycięte wczesną wiosną, nadal będą wypuszczać nowe pędy i kwitnąć w odpowiednim czasie. time. Tawuła mniejsza wymaga corocznego przycinania, tuż pod powierzchnią gleby. Dzięki temu silniej się rozprzestrzenia i częściej kwitnie. (źródło encyklopedia roślin)
Tawuła BILLARDA (Spirea xbillardii)
Krzew o wyprostowanym pokroju, może osiągać prawie ludzką wysokość i wytwarzać odrosty, liście lancetowate lub wąsko eliptyczne, kwiaty pojawiają się od lipca do września, żywo fioletowe, różowe. Łatwo go sadzić w grupach, gdyż nie jest wymagający. . Liście Owalne, ciemnozielone, lekko ząbkowane. Kwiaty 5-płatkowe, miseczkowate, purpurowe, różowe. Małe wymagania glebowe. Dobrze znosi pyły i dymy. Jest odporna na suszę i niskie temperatury. Nadaje się do sadzenia w grupach w dużych parkach, a także w żywopłotach i nieformowanych szpalerach. Rekultywacja i przydroża.
TAWUŁA BRIDGED (Spirea betulifolia Pallas)
Faworyt brzozowy Chrząszcz (mały, wolno rosnący krzew liściasty z rodziny różowatych (Rosaceae) należy do rodziny różowatych.
. Brzoza Wawrzyn to zwarty, poduszkowaty, rozłożysty krzew o silnie rozgałęzionych, wyprostowanych pędach. Krzew może osiągnąć wysokość 1m (krzewy po cięciu są niższe i gęstsze), a także szerokość około 1,5m. Dorosłe krzewy mogą być jednak wyższe ze względu na boczne rozprzestrzenianie się spowodowane licznymi ssawkami korzeniowymi. Roczny przyrost pędów wynosi około 15cm. Pędy są nagie, wyprostowane, silnie rozgałęzione i bruzdkowane z pojedynczymi, dość zmiennymi, delikatnie klapowanymi, liśćmi. Mają one klinowate nasady, które zbiegają się w krótki ogonek. Blaszki liściowe są gładkie, nieowłosione na obu końcach, jasnozielone. Przylistki są nieobecne. Liście rozwijają się wiosną i mogą żółknąć jesienią. Są sezonowe i odpadają zimą. Kwiaty są obupłciowe, liczne, jednopłatkowe, białe, drobne, o wielkości do 5 mm. Wyrastają na czerwcowych pędach zeszłorocznych w płaskich baldachach.
Wawrzynek brzozowy Jest tolerancyjny zarówno wobec podłoża, jak i stanowiska. Najlepiej czuje się na słońcu, ale może rosnąć i kwitnąć również w półcieniu (choć kwitnienie może być słabsze). Dobrze rośnie w głębokich, żyznych glebach, które są dobrze spulchnione, nie zachwaszczone i wilgotne. Toleruje przycinanie, choć nie jest ono wymagane ze względu na niski pokrój. Rośliny jednak znoszą je i reagują silnym odrastaniem młodych pędów. Sprzyja to powstawaniu gęstego, zwartego i dużego krzewu. Należy jednak pamiętać, że przycięte pędy będą kwitły dopiero w kolejnych latach. Czynność tę wykonuje się wiosną, zwykle przed rozwojem liści. Co kilka lat zaleca się wiosenne przycinanie odmładzające, polegające na całkowitym usunięciu chorych i starych pędów. Pędy te mogą w końcu zbladnąć. Strona tawuła brzozowa Strefa mrozoodporności 5b. Strefa mrozoodporności 5b.
Wawrzynek wilczełyko Może być wykorzystywany do tworzenia dużych obrzeży rabat lub szpalerów oraz jako roślina okrywowa i sadzony w grupach. Może być stosowany zarówno w ogrodach prywatnych, jak i publicznych, a także w ogrodach osiedlowych.
źródło:wymarzonyogrod.pl
TAWULA DOUGLASA (Spirea douglasii HOOK)
Krzew ten jest bardzo dekoracyjny i rozrasta się do wysokości około 1,5 m. Liście są lekko piłkowane i mają zielony kolor. Krzew kwitnie w czerwcu. Różowe kwiaty pojawiają się w skupiskach na krzewie. Najlepiej umieścić go w miejscu półcienistym lub słonecznym. Roślina jest całkowicie odporna na mróz. Dobrze rozwija się w wilgotnych warunkach. Polecana jest do sadzenia w parkach w pobliżu jezior i stawów. Może być stosowana w parkach w pobliżu jezior i stawów.
źródło:drzewa.com.pl
HERCIFLORA (Spirea hyperciflora Le.).
Wygląd: Gęsto rozłożony, wdzięczny krzew, o wysokości ok. 0,5-2 m, o drobno pokrytych, sinoczerwonych, lekko podłużnie bruzdowanych, czasem zwieszających się, gałęziach.
Liście są jajowate do blaszkowatych, o długości ok. 2-4 cm i szerokości ok. 1 cm, całobrzegie lub drobno wcięte na wierzchołku przy wierzchołku. Z wierzchu są szarozielone, u podstawy jasnoniebieskie i pilśniowo owłosione. Wczesną wiosną pojawiają się liście.
Kwiaty te są małe i białe, wielkości około 5 mm, często ułożone są wzdłuż gałęzi 5 w prawie siedzące baldachy. Tawuły te można spotkać w zaroślach, wzdłuż skalistych zboczy, na skrajach lasów. Nie ma specjalnych wymagań co do właściwości gleby. Krzew ten nie jest odporny na mróz i jest zagrożony późnymi przymrozkami ze względu na wczesne wypuszczanie liści. Najaktywniejszy jest na stanowiskach słonecznych, nagrzanych słońcem.
Kwitnie od końca kwietnia do połowy maja.
Uwagi ogólne: Normalnie oddzielona od tawuły pustolistnej jako podgatunek. obovata) Tawuła węgierska to gatunek występujący w południowo-zachodniej Europie. Często spotykana jest we Włoszech, na Węgrzech i w Rumunii.
Taverna pustolistna tworzy wiele mieszańców z innymi gatunkami i często kwitną one ładniej. Do takich mieszańców należy na przykład wawrzynek szary i wielokwiatowy.
źródło: eduteka.pl
Taflora densiflora (Spirea densiflora)
Gęsty, płasko-kulisty krzew, który dorasta do 80 cm. Liście są zielone i pięknie przebarwiają się jesienią. Płaskie kwiatostany różowych kwiatów na końcach tegorocznych pędów. Kwitnienie w VI-VII. Krzew ten jest wytrzymały i mrozoodporny o niskim pokroju. Doskonale nadaje się na rabaty i niskie żywopłoty.
źródło: roślina
katalogJAPOŃSKI DREWNO
t. Bumalda, t. minor ( Spiraea japonica L., syn. S. xbumalda Burv.
Jest to niewielki krzew, który dorasta do 1 m. Małe, różowe lub karminowe kwiaty w różnych odcieniach zebrane są w duże, płaskie baldachy. Delikatny wygląd małych kwiatów i długie pręciki sprawiają wrażenie, że są one delikatne, wręcz koronkowe. Łodygi tawuły japońskiej są wysokie, a liście duże, jajowate i lekko spiczaste. Liście mogą być jaskrawo zabarwione, jak np. żółty kolor tawuły. Anthony Waterer Odmiana ma liście czerwonawe i żółte, a np. Goldflame Odmiana o pomarańczowo-żółtych liściach jest często spotykana. Odmiany o zielonych liściach przebarwiają się jesienią na czerwono lub ciemnopomarańczowo. Lawule japońskie trailingowe kwitną długotrwale: kwitną od czerwca do sierpnia, a mogą nawet kwitnąć do września.
Jest łatwa w uprawie i ma niewielkie wymagania co do gleby. Jest odporny na suszę i zanieczyszczone powietrze. Jest również odporna na szkodniki i choroby, jak tawuła japońska.
Przycinanie tawuły japońskiej powinno odbywać się co roku. Należy ją przyciąć na wysokości 20-30 cm nad ziemią. Przycinanie powinno odbywać się wiosną, ponieważ krzew kwitnie z tegorocznych pędów.
Stanowisko: Pełne słońce, ale także lekki półcień.
źródło: ogród-amat.strefa.pl
TAWUŁA KARYNCKA
( Spiraea decumbens )
Zaledwie 50 cm wysokości, z płożącymi się i nagimi gałęziami oraz wzniesionymi, okrągłymi, prawie-drucianymi, żółtobrązowymi, nagimi gałązkami. Liście są jajowate do lancetowatych, maksymalnie 4 cm długości, u podstawy klinowate, z przodu zaokrąglone (rzadko spiczaste), na brzegu krótkoogonkowe, mniej więcej od środka pojedynczo lub podwójnie piłkowane, z wierzchu szarozielone, poniżej niebieskozielone, nagie. Kwiaty są małe i białe na końcach, zgrupowane w baldachy o średnicy 3-5 cm. Kwiaty na cienkich szypułkach długości około 1,5 cm.
Występują na nasłonecznionych zboczach, skałach i piargach. Występuje prawie wyłącznie w piętrze iglastym, a szczególnie na wapieniu.
Źródło: eduteka.pl
TAWUŁA KUTNERA (Spiraea tomentosa L.).
Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie można go spotkać na wilgotnych wrzosowiskach, murawach, w miejscach słonecznych na podłożu torfowym. Do Europy został wprowadzony w XVIII wieku jako roślina ozdobna. W naturalnych zbiorowiskach roślinnych Borów Dolnośląskich występuje od lat 80-tych XIX wieku. Występuje w Lasach Niemodlińskich, gdzie jest wyjątkowo pospolity, zwłaszcza na przesuszonych torfach. Te dwa tradycyjne obszary występowania to miejsca, gdzie dominuje na torfowiskach i tworzy duże, niemal jednogatunkowe płaty.
źródło:cepl.sggw.pl
tawuła liliowa(Spiraea syringiflora)
LILAC TEA ( Spiraea xpseudosalicifolia Silverside).
Prosto rosnący krzew, wytwarzający podziemne pędy do 2 m wysokości.
Pod względem gleby nie jest wymagający. Znajduje się na stanowisku cienistym.
TAWULA NIPPOŃSKA (Spiraea nipponica MAXIM) Jest to bardzo efektowny, szeroko rozłożony krzew kwitnący o prostych, sztywnych pędach. Dorasta do 1,5 m wysokości i 2 m szerokości. Liście ciemnozielone, wąsko lancetowate. Kwiaty białe w małych gronach, które całkowicie zakrywają zeszłoroczne pędy VI. Stanowisko częściowo zacienione lub słoneczne. Będzie rosła na wszystkich glebach, ale najlepiej radzi sobie na żyznych i wilgotnych. Niskie temperatury nie stanowią problemu. Piękny późnowiosenny akcent do każdego ogrodu. Zalecane są niestrzyżone żywopłoty.
źródło:zszp.pl
TAWULA DOLNA (Spiraea decumbens)
Krzew o płaskim pokroju, osiągający 25 cm wysokości. Końcówki pędów są wzniesione do góry. Liście małe, zielone. Małe kwiatostany białych kwiatów. Kwiaty te nadają się do ogrodów skalnych na glebach wapiennych.
Źródło: zszp.pl
tafta szara (Spiraea cinerea)
Krzew osiągający 2 m wysokości i 150 cm szerokości, przyrastający około 20 cm rocznie o gęstych, łukowato przewieszających się pędach. Liście małe, wąskie, zielone, jesienią żółte. Kwiaty białe, b. obficie tworzące się w maju. Toleruje cień do półcienia i żyzną glebę. Krzew ten ma wszechstronne zastosowanie.
Roślina ta świetnie nadaje się do tworzenia nieformowanych żywopłotów oraz jako ciekawy akcent wiosną. Odporność rośliny na zanieczyszczenia
źródło: kurowscy.pl
SLEEP TAWULA ( Spiraea prunifolia Sieb. & Zucc. ).
Krzew ten jest szybko rosnący i ma cienkie, łukowate pędy. Osiąga 2-3 m wysokości Liście jasnozielone, jesienią przebarwiające się na pomarańczowo lub czerwono. Kolor czerwony. Kwiaty efektowne, pełne i białe. Zwykle ułożone w 3-6 kwiatów, IV-V. Wymaga słonecznego, ciepłego, osłoniętego miejsca. Dopuszczalne są wszystkie gleby ogrodowe z wyjątkiem wapiennych. Oryginalna roślina o japońskim charakterze.
Źródło: zszp.pl
Źródło: wikipedia.com
Taverna białokwiatowa - Spiraea Albiflora. Jest to również jeden z najmniejszych faworytów. Wytwarza gęste, rozgałęzione i obficie ulistnione krzewy, które osiągają około 0,5 m wysokości. Liście są duże i przypominają przydrożne wierzby. Kwiaty są małe, białe, z długimi pręcikami. Zebrane są w gęste, puszyste kwiatostany. Występują również odmiany różowe i karminowe. Kwitną one w lipcu. Ta miniaturowa tawuła świetnie sprawdza się w małych ogrodach. Można z niej tworzyć niskie, niestrzyżone żywopłoty dzielące ogród na różne części. Nie ma specjalnych wymagań glebowych i wytrzymuje średnie mrozy. Ponieważ ich kwiaty osadzone są na pędach tegorocznych, cztery omawiane tawuły przycinamy jako krzewy w grupie I. Oznacza to, że nawet jeśli pędy przemarzną, nie trzeba ich ciąć. Krzewy, które zostały przycięte wczesną wiosną, nadal będą wypuszczać nowe pędy i kwitnąć w odpowiednim czasie. time. Tawuła mniejsza wymaga corocznego przycinania, tuż pod powierzchnią gleby. Dzięki temu silniej się rozprzestrzenia i częściej kwitnie. (źródło encyklopedia roślin)
Tawuła BILLARDA (Spirea xbillardii)
Krzew o wyprostowanym pokroju, może osiągać prawie ludzką wysokość i wytwarzać odrosty, liście lancetowate lub wąsko eliptyczne, kwiaty pojawiają się od lipca do września, żywo fioletowe, różowe. Łatwo go sadzić w grupach, gdyż nie jest wymagający. . Liście Owalne, ciemnozielone, lekko ząbkowane. Kwiaty 5-płatkowe, miseczkowate, purpurowe, różowe. Małe wymagania glebowe. Dobrze znosi pyły i dymy. Jest odporna na suszę i niskie temperatury. Nadaje się do sadzenia w grupach w dużych parkach, a także w żywopłotach i nieformowanych szpalerach. Rekultywacja i przydroża.
TAWUŁA BRIDGED (Spirea betulifolia Pallas)
Faworyt brzozowy Chrząszcz (mały, wolno rosnący krzew liściasty z rodziny różowatych (Rosaceae) należy do rodziny różowatych.
. Brzoza Wawrzyn to zwarty, poduszkowaty, rozłożysty krzew o silnie rozgałęzionych, wyprostowanych pędach. Krzew może osiągnąć wysokość 1m (krzewy po cięciu są niższe i gęstsze), a także szerokość około 1,5m. Dorosłe krzewy mogą być jednak wyższe ze względu na boczne rozprzestrzenianie się spowodowane licznymi ssawkami korzeniowymi. Roczny przyrost pędów wynosi około 15cm. Pędy są nagie, wyprostowane, silnie rozgałęzione i bruzdkowane z pojedynczymi, dość zmiennymi, delikatnie klapowanymi, liśćmi. Mają one klinowate nasady, które zbiegają się w krótki ogonek. Blaszki liściowe są gładkie, nieowłosione na obu końcach, jasnozielone. Przylistki są nieobecne. Liście rozwijają się wiosną i mogą żółknąć jesienią. Są sezonowe i odpadają zimą. Kwiaty są obupłciowe, liczne, jednopłatkowe, białe, drobne, o wielkości do 5 mm. Wyrastają na czerwcowych pędach zeszłorocznych w płaskich baldachach.
Wawrzynek brzozowy Jest tolerancyjny zarówno wobec podłoża, jak i stanowiska. Najlepiej czuje się na słońcu, ale może rosnąć i kwitnąć również w półcieniu (choć kwitnienie może być słabsze). Dobrze rośnie w głębokich, żyznych glebach, które są dobrze spulchnione, nie zachwaszczone i wilgotne. Toleruje przycinanie, choć nie jest ono wymagane ze względu na niski pokrój. Rośliny jednak znoszą je i reagują silnym odrastaniem młodych pędów. Sprzyja to powstawaniu gęstego, zwartego i dużego krzewu. Należy jednak pamiętać, że przycięte pędy będą kwitły dopiero w kolejnych latach. Czynność tę wykonuje się wiosną, zwykle przed rozwojem liści. Co kilka lat zaleca się wiosenne przycinanie odmładzające, polegające na całkowitym usunięciu chorych i starych pędów. Pędy te mogą w końcu zbladnąć. Strona tawuła brzozowa Strefa mrozoodporności 5b. Strefa mrozoodporności 5b.
Wawrzynek wilczełyko Może być wykorzystywany do tworzenia dużych obrzeży rabat lub szpalerów oraz jako roślina okrywowa i sadzony w grupach. Może być stosowany zarówno w ogrodach prywatnych, jak i publicznych, a także w ogrodach osiedlowych.
źródło:wymarzonyogrod.pl
TAWULA DOUGLASA (Spirea douglasii HOOK)
Krzew ten jest bardzo dekoracyjny i rozrasta się do wysokości około 1,5 m. Liście są lekko piłkowane i mają zielony kolor. Krzew kwitnie w czerwcu. Różowe kwiaty pojawiają się w skupiskach na krzewie. Najlepiej umieścić go w miejscu półcienistym lub słonecznym. Roślina jest całkowicie odporna na mróz. Dobrze rozwija się w wilgotnych warunkach. Polecana jest do sadzenia w parkach w pobliżu jezior i stawów. Może być stosowana w parkach w pobliżu jezior i stawów.
źródło:drzewa.com.pl
HERCIFLORA (Spirea hyperciflora Le.).
Wygląd: Gęsto rozłożony, wdzięczny krzew, o wysokości ok. 0,5-2 m, o drobno pokrytych, sinoczerwonych, lekko podłużnie bruzdowanych, czasem zwieszających się, gałęziach.
Liście są jajowate do blaszkowatych, o długości ok. 2-4 cm i szerokości ok. 1 cm, całobrzegie lub drobno wcięte na wierzchołku przy wierzchołku. Z wierzchu są szarozielone, u podstawy jasnoniebieskie i pilśniowo owłosione. Wczesną wiosną pojawiają się liście.
Kwiaty te są małe i białe, wielkości około 5 mm, często ułożone są wzdłuż gałęzi 5 w prawie siedzące baldachy. Tawuły te można spotkać w zaroślach, wzdłuż skalistych zboczy, na skrajach lasów. Nie ma specjalnych wymagań co do właściwości gleby. Krzew ten nie jest odporny na mróz i jest zagrożony późnymi przymrozkami ze względu na wczesne wypuszczanie liści. Najaktywniejszy jest na stanowiskach słonecznych, nagrzanych słońcem.
Kwitnie od końca kwietnia do połowy maja.
Uwagi ogólne: Normalnie oddzielona od tawuły pustolistnej jako podgatunek. obovata) Tawuła węgierska to gatunek występujący w południowo-zachodniej Europie. Często spotykana jest we Włoszech, na Węgrzech i w Rumunii.
Taverna pustolistna tworzy wiele mieszańców z innymi gatunkami i często kwitną one ładniej. Do takich mieszańców należy na przykład wawrzynek szary i wielokwiatowy.
źródło: eduteka.pl
Taflora densiflora (Spirea densiflora)
Gęsty, płasko-kulisty krzew, który dorasta do 80 cm. Liście są zielone i pięknie przebarwiają się jesienią. Płaskie kwiatostany różowych kwiatów na końcach tegorocznych pędów. Kwitnienie w VI-VII. Krzew ten jest wytrzymały i mrozoodporny o niskim pokroju. Doskonale nadaje się na rabaty i niskie żywopłoty.
źródło: roślina
katalogJAPOŃSKI DREWNO
t. Bumalda, t. minor ( Spiraea japonica L., syn. S. xbumalda Burv.
Jest to niewielki krzew, który dorasta do 1 m. Małe, różowe lub karminowe kwiaty w różnych odcieniach zebrane są w duże, płaskie baldachy. Delikatny wygląd małych kwiatów i długie pręciki sprawiają wrażenie, że są one delikatne, wręcz koronkowe. Łodygi tawuły japońskiej są wysokie, a liście duże, jajowate i lekko spiczaste. Liście mogą być jaskrawo zabarwione, jak np. żółty kolor tawuły. Anthony Waterer Odmiana ma liście czerwonawe i żółte, a np. Goldflame Odmiana o pomarańczowo-żółtych liściach jest często spotykana. Odmiany o zielonych liściach przebarwiają się jesienią na czerwono lub ciemnopomarańczowo. Lawule japońskie trailingowe kwitną długotrwale: kwitną od czerwca do sierpnia, a mogą nawet kwitnąć do września.
Jest łatwa w uprawie i ma niewielkie wymagania co do gleby. Jest odporny na suszę i zanieczyszczone powietrze. Jest również odporna na szkodniki i choroby, jak tawuła japońska.
Przycinanie tawuły japońskiej powinno odbywać się co roku. Należy ją przyciąć na wysokości 20-30 cm nad ziemią. Przycinanie powinno odbywać się wiosną, ponieważ krzew kwitnie z tegorocznych pędów.
Stanowisko: Pełne słońce, ale także lekki półcień.
źródło: ogród-amat.strefa.pl
TAWUŁA KARYNCKA
( Spiraea decumbens )
Zaledwie 50 cm wysokości, z płożącymi się i nagimi gałęziami oraz wzniesionymi, okrągłymi, prawie-drucianymi, żółtobrązowymi, nagimi gałązkami. Liście są jajowate do lancetowatych, maksymalnie 4 cm długości, u podstawy klinowate, z przodu zaokrąglone (rzadko spiczaste), na brzegu krótkoogonkowe, mniej więcej od środka pojedynczo lub podwójnie piłkowane, z wierzchu szarozielone, poniżej niebieskozielone, nagie. Kwiaty są małe i białe na końcach, zgrupowane w baldachy o średnicy 3-5 cm. Kwiaty na cienkich szypułkach długości około 1,5 cm.
Występują na nasłonecznionych zboczach, skałach i piargach. Występuje prawie wyłącznie w piętrze iglastym, a szczególnie na wapieniu.
Źródło: eduteka.pl
TAWUŁA KUTNERA (Spiraea tomentosa L.).
Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie można go spotkać na wilgotnych wrzosowiskach, murawach, w miejscach słonecznych na podłożu torfowym. Do Europy został wprowadzony w XVIII wieku jako roślina ozdobna. W naturalnych zbiorowiskach roślinnych Borów Dolnośląskich występuje od lat 80-tych XIX wieku. Występuje w Lasach Niemodlińskich, gdzie jest wyjątkowo pospolity, zwłaszcza na przesuszonych torfach. Te dwa tradycyjne obszary występowania to miejsca, gdzie dominuje na torfowiskach i tworzy duże, niemal jednogatunkowe płaty.
źródło:cepl.sggw.pl
tawuła liliowa(Spiraea syringiflora)
LILAC TEA ( Spiraea xpseudosalicifolia Silverside).
Prosto rosnący krzew, wytwarzający podziemne pędy do 2 m wysokości.
Pod względem gleby nie jest wymagający. Znajduje się na stanowisku cienistym.
TAWULA NIPPOŃSKA (Spiraea nipponica MAXIM) Jest to bardzo efektowny, szeroko rozłożony krzew kwitnący o prostych, sztywnych pędach. Dorasta do 1,5 m wysokości i 2 m szerokości. Liście ciemnozielone, wąsko lancetowate. Kwiaty białe w małych gronach, które całkowicie zakrywają zeszłoroczne pędy VI. Stanowisko częściowo zacienione lub słoneczne. Będzie rosła na wszystkich glebach, ale najlepiej radzi sobie na żyznych i wilgotnych. Niskie temperatury nie stanowią problemu. Piękny późnowiosenny akcent do każdego ogrodu. Zalecane są niestrzyżone żywopłoty.
źródło:zszp.pl
TAWULA DOLNA (Spiraea decumbens)
Krzew o płaskim pokroju, osiągający 25 cm wysokości. Końcówki pędów są wzniesione do góry. Liście małe, zielone. Małe kwiatostany białych kwiatów. Kwiaty te nadają się do ogrodów skalnych na glebach wapiennych.
Źródło: zszp.pl
tafta szara (Spiraea cinerea)
Krzew osiągający 2 m wysokości i 150 cm szerokości, przyrastający około 20 cm rocznie o gęstych, łukowato przewieszających się pędach. Liście małe, wąskie, zielone, jesienią żółte. Kwiaty białe, b. obficie tworzące się w maju. Toleruje cień do półcienia i żyzną glebę. Krzew ten ma wszechstronne zastosowanie.
Roślina ta świetnie nadaje się do tworzenia nieformowanych żywopłotów oraz jako ciekawy akcent wiosną. Odporność rośliny na zanieczyszczenia
źródło: kurowscy.pl
SLEEP TAWULA ( Spiraea prunifolia Sieb. & Zucc. ).
Krzew ten jest szybko rosnący i ma cienkie, łukowate pędy. Osiąga 2-3 m wysokości Liście jasnozielone, jesienią przebarwiające się na pomarańczowo lub czerwono. Kolor czerwony. Kwiaty efektowne, pełne i białe. Zwykle ułożone w 3-6 kwiatów, IV-V. Wymaga słonecznego, ciepłego, osłoniętego miejsca. Dopuszczalne są wszystkie gleby ogrodowe z wyjątkiem wapiennych. Oryginalna roślina o japońskim charakterze.
Źródło: zszp.pl
- Tafty Thunberga Spiraea Thunbergii Sieb. Ex Blume
- trilobata (Spiraea trilobata )
- tawuła van Houtte'a (Spiraea xvanhouttei (Briot) Zabel) (Spiraea vanHouttei (Briot) Zabel)
- tawuła o liściach wiązu (Spiraea. chamaedryfoliaL . em. Jacq., syn. S. ulmifolia Scop.)
- Wczesne kwitnienie, t. Ostrożeń ( Spiraea "Arguata")
- wiecznie kwitnąca tawułka przyczepna (Spiraea xsemperflorens
Wykorzystaj
Krzewy szlakownicy wykorzystywane są jako rośliny ozdobne w parkach lub ogrodach. Są ozdobne ze względu na piękne kwiaty, jasne liście i ładny pokrój. Mogą być uprawiane na różnych glebach i są bardzo wytrzymałe. Po kwitnieniu należy je przycinać.Źródło: wikipedia.com
